Niezwykłe dzieło „Klisze pamięci. Labirynty” Mariana Kołodzieja, więźnia KL Auschwitz, w plenerze w Warszawie i Rzymie. Zdjęcia

Kliknij w przycisk "zobacz galerię" i przesuwaj zdjęcia w prawo - naciśnij strzałkę lub przycisk NASTĘPNE

Okazją do pokazania tej niezwykłej ekspozycji jest 79. rocznica wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau. W Warszawie prezentowana jest przed Galerią Kordegarda przy Krakowskim Przedmieściu i tutaj będzie można oglądać ją do 9 lutego. Z kolei w Rzymie podobna instalacja stanęła w bazylice Świętych Dwunastu Apostołów w polskiej, angielskiej, włoskiej i hiszpańskiej wersji językowej. Tam będzie czynna do 22 lutego br.

- Są to kopie wybranych rysunków Mariana Kołodzieja - zaznacza franciszkanin o. Jan Maria Szewek.

Jest to pierwsza publiczna w Polsce prezentacja grafik Mariana Kołodzieja, stanowiących część jego niezwykłego dzieła. Została zorganizowana przez Fundację PGE.

Oryginalne 374 kompozycje rysunkowe i plastyczne różnej wielkości znajdują się w podziemiach franciszkańskiej świątyni w Centrum św. Maksymilian w Harmężach k. Oświęcimia. Wystawa trafiła tutaj w 1997 roku.

- Pracę nad „Kliszami Pamięci” Marian Kołodziej rozpoczął w ramach rehabilitacji dopiero po blisko 50 latach od wyzwolenia Auschwitz, a zakończył w maju 2009 roku, kilka miesięcy przed swoją śmiercią - przypomina franciszkanin.

Autor przez lata uciekał od tematyki, nie chciał wracać do swoich przeżyć obozowych. Zmieniło się to w 1992 roku, gdy mieszkający wówczas w Gdańsku Kołodziej doznał udaru mózgu. Rehabilitacją w chorobie stało się tworzenie jego dzieła życia.

Kolejne fragmenty wystawy powstawały w ciągu 16 lat. Dużo miejsca poświęcił pracom nawiązującym do postaci św. Maksymiliana Kolbego, który w obozie oddał życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka.

Marian Kołodziej jako młody człowiek po wybuchu drugiej wojny światowej próbował przedostać się do polskiego wojska we Francji.
Został aresztowany przez gestapo i 14 czerwca 1940 r. w pierwszym transporcie polskich więźniów trafił do KL Auschwitz. Miał numer obozowy 432.

Po wojnie był artystą i scenografem. Zmarł w 2009 roku.