Jarosław Rzeszutko odszedł z hokejowej drużyny Unii Oświęcim, obierając kurs na GKS Tychy

Był Pan wiodącą postacią oświęcimskiej ekipy, zostając szóstym „kanadyjczykiem” hokejowej ekstraklasy, strzelając 25 goli oraz notując 31 asyst. Czy te argumenty były niewystarczające do pozostania w Unii na kolejny sezon? Wybrał Pan jednak GKS Tychy.

Wydaje mi się, że z GKS Tychy, który przecież chce walczyć o najwyższe cele na krajowym podwórku, łatwiej będzie mi podjąć rywalizację o odzyskanie miejsca w kadrze narodowej. Jestem ambitnym człowiekiem, więc chciałbym udowodnić rosyjskim szkoleniowcom, że warto we mnie zainwestować. Niestety, grając w Unii straciłem miejsce w kadrze.

Czy to był jedyny argument przemawiający za zmianą barw klubowych?

Mimo 27 lat, wciąż nie zdobyłem medalu mistrzostw Polski. W ogóle nie stanąłem na podium w żadnej lidze, a przecież mam za sobą występy w ligach brytyjskiej i francuskiej. Wydaje mi się, że właśnie głód zdobycia pierwszego medalu był w moim przypadku decydujący.

Nie przestraszył się Pan rosyjskiej szkoły hokeja, bo na taką postawiono w Oświęcimiu?

Pracowałem już przy różnych szkoleniowcach, bo przecież występowałem w ligach brytyjskiej i francuskiej, więc Rosjanin Jewgienij Lebiediew nie jest dla mnie kimś, kogo miałbym się obawiać. Zatrudnienie przez Unię szkoleniowca zza wschodniej granicy wcale nie oznacza, że oświęcimianie zamierzają się włączyć do walki o medale. Z klubu wypływają sygnały o kolejnym sezonie bardziej na przetrwanie, czy budowie perspektywicznego zespołu.

Czy po zakończonym sezonie ktoś z Oświęcimia w ogóle kontaktował się z Panem w sprawie przedłużenia kontraktu na kolejny sezon?

Po wygaśnięciu mojej umowy z Unią ustaliliśmy z oświęcimskimi działaczami, że damy sobie czas do namysłu odnośnie planów na przyszły sezon. Wiem, że w Oświęcimiu najwcześniej w kraju rozpoczęto przygotowania do nowego sezonu, ale jakoś nikt się ze mną nie skontaktował. Uznałem, że oświęcimianie mają koncepcję zespołu, w której nie jestem brany pod uwagę. Tyscy działacze byli bardzo konkretni w rozmowach.

W Oświęcimiu tworzył Pan zgrany duet z Jarosławem Różańskim, potrafiąc z nim zagrać w ciemno...

W Tychach spotkam za to ziomków z Gdańska, że wymienię Adama Bagińskiego czy Mikołaja Łopuskiego. Dzisiaj trudno powiedzieć, czy zagramy w jednej formacji. Łopuski wciąż prowadzi rozmowy z tyskim klubem, a od ustalania składu jest trener.

Miał Pan propozycje z klubów zagranicznych?

Miałem, jednak we Francji, gdzie poprzednio grałem, zwlekają z podpisywaniem umów z obcokrajowcami, bo mają się zmienić zasady ich zatrudniania. Poprzednio obcokrajowcem był zawodnik z krajów byłego bloku radzieckiego oraz spoza Europy. W nowym sezonie za obcokrajowców mają być liczeni także zawodnicy z krajów Unii Europejskiej. Wolałem uniknąć sytuacji, by w sierpniu zostać bez klubu. Pobyt w Unii wspominam miło i niewykluczone, że jeszcze kiedyś do niej wrócę.