Kacper Rydzoń (UKH Unia Oświęcim): Małymi krokami do celu, mocno stąpając po ziemi, ale ze świadomością własnej wartości [ZDJĘCIA]

Kliknij w przycisk „zobacz galerię” i przesuwaj zdjęcia w prawo - naciśnij strzałkę lub przycisk NASTĘPNE.

Jak trafiłeś do hokeja i dlaczego właśnie postawiłeś na tę dyscyplinę?

Do hokeja trafiłem mając 5 lat. Nie było łatwo, bo zaczynałem jeździć na „figurówkach”. Szybko się uczyłem, więc poczułem, że to może być coś właśnie dla mnie. Wpływ na moją decyzję miała ciocia, która najpierw grała w kobiecej drużynie hokejowej, a potem zajęła się trenerką. To ona rozbudziła we mnie miłość do hokeja. Po roku nauki jazdy na łyżwach, rozpocząłem naukę w klasie sportowej o profilu hokejowym, w której jestem do dzisiaj.

Dlaczego zostałeś bramkarzem, co jest urzekającego w tej pozycji?

W pierwszym okresie przygody z hokejem byłem zawodnikiem, ale w pozycji bramkarza jest coś „magicznego”. Nie umiem tego opisać. Bramkarz jest ostatnią instancją, mogącą uratować zespół przed stratą goli. A już sytuacje „sam na sam” z napastnikami są jak pojedynki rewolwerowców. Pewnie, że każda strata gola powoduje, że bramkarz jest „na cenzurowanym”. Strata gola wyzwala też mobilizację, sportową złość. Jest nowym wyzwaniem, a ja lubię nowe wyzwania.

Masz inne ulubione dyscypliny?

Moją drugą dyscypliną jest piłka nożna. Latem, kiedy mam wolne od hokeja, staram się w inny sposób dbać o utrzymanie sprawności fizycznej. W futbolu gram w ataku, w trampkarzach, w Porębie Wielkiej. Jak sobie latem postrzelam na boisku, to potem tęsknię za hokejową bramką. Choć w okresie wiosennym zdobyłem sporo goli, to jednak wolę bramkę. Stoję w niej od kilku lat, a gole strzelam od kilku miesięcy (śmiech).

Listę na głosowanie na SPORTOWY TALENT w MAŁOPOLSCE 2021 - ZNAJDZIESZ TUTAJ

Nie zastanawiałeś się nad zmianą dyscypliny na piłkę nożną?

Nie, bo hokej jest dla mnie pasją, a futbol tylko przerywnikiem.

W futbolu jest dużo akademii, oferujących atrakcyjne szkolenia, także pod szyldem znanych piłkarzy...

Obecnie jestem zainteresowany campami hokejowymi, a także dedykowanymi dla bramkarzy.

Skoro został przywołany temat campów, to uczestniczyłeś w Hokejowej Szkole Ziętary, jednej z najbardziej prestiżowych w Polsce.

To najlepszy i najpopularniejszy camp hokejowy w Polsce. Uczestniczę w nim każdego roku. Poziom treningów jest na najwyższym poziomie. Chciałbym dzięki tym zajęciom być jednym z najlepszych w polu bramkowym.

Mimo młodego wieku, masz już pewnie na swoim koncie sportowe osiągnięcia. Mógłbyś je wymienić?

Najważniejszym osiągnięciem było dostanie się do drużyny Ziętara Eagles do turnieju w Kanadzie. Szkoda, że przez Covid-19 nie udało nam się pojechać za ocean. Byłem najlepszym bramkarzem w turnieju Milan Cup 2019 z Federacji Rozwoju Hokeja, która reprezentowała nasz kraj. Kolejnym osiągnięciem był tytuł najlepszego bramkarza turnieju International Hockey Tournament Kosyl Cup 2019. Pierwszym, ale najważniejszym moim osiągnięciem, był tytuł najlepszego bramkarza w Czerkawski CUP w 2017, na Stadionie Narodowym w Warszawie.

Czy trudno godzić naukę ze sportem?

To wiąże się z wieloma wyrzeczeniami, żeby sportowe cele nie odbywały się kosztem nauki. Sport jednak kształtuje charaktery i tak jest w moim przypadku.

Ten sezon będzie pierwszym, w którym będziesz walczył o mistrzostwo Polski?

Żak starszy jest pierwszym rocznikiem, w którym walczy się o krajowy prymat. Razem z drużyną stawiamy sobie najwyższe cele. Ostatnio zostaliśmy mistrzami Małopolski w unihokeju i – tym samym – zagramy o krajowy prymat w Elblągu. To będzie jednak w czerwcu 2022. W unihokeju występuję w polu. Mamy zatem dwa cele w tym sezonie.

Czym jest dla Ciebie hokej?

Pasją, w której chcę się spełnić. Plany mam ambitne, ale życie potrafi płatać różne figle, dlatego małymi krokami staram się iść do przodu. Trzeba mocno stąpać po ziemi, ale być też świadomym swojej wartości. Pomagając szczęściu, chciałbym w przyszłości zaistnieć na krajowych lodowiskach, w ekstraklasie. Przebić się do reprezentacji Polski. To na początek, a potem dalej starać się spełniać kolejne marzenia.

Czy w rodzinie były jakieś sportowe tradycje?

Tato grał w piłkę nożną oraz ćwiczył sztuki samoobrony. Mama od podstawówki gra w szachy. Przejęcie w genach czegoś z tych dyscyplin pomaga mi w hokeju. Sztuki walki pomagają być zwinnym między słupkami, a z szachów ważna jest koncentracja, tak potrzebna golkiperowi.