Latajce ptaki z FinnAir

To był wspaniały sezon grupy latających ptaków trenera Tommi Nikunena, z grupy FinnAir! Janne Ahonen i Matti Hautamaeki zdominowali sezon Pucharu Świata w skokach szokując otoczenie wspaniałymi wynikami. Ahonen zdobył Kryształową Kulę, wygrał Turniej Czterech Skoczni i odniósł rekordową liczbę 12 pucharowych zwycięstw. Do tego wywalczył dwa medale mistrzostw świata. W końcówce sezonu, gdy forma Ahonena nieco spadła, zastąpił go kolega z kadry, Matti Hautamaeki. Drugi z Finów odniósł sześć kolejnych zwycięstw w PŚ. W sumie ci dwaj zawodnicy wygrali 18 z 28 konkursów. Głęboki ukłon w stronę prawdziwych mistrzów. Nie tak dobrze jak w swoim najlepszym okresie, ale zdecydowanie lepiej niż przed rokiem zaprezentował się nasz mistrz, Adam Małysz. Polak w PŚ wygrał cztery razy (w tym raz ex aequo z Ljoekelsoeyem). Ale niedosyt pozostawia fakt, że Małysz nie obronił podwójnego mistrzostwa z Predazzo i w Ober stdor fie na MŚ w ogóle został bez medalu.

Nie było też sukcesu w Turnieju Czterech Skoczni, a trener Heinz Kuttin właśnie za te imprezy miał być rozliczany. Tyle, że Austriak już w trakcie sezonu w ogóle od jakiejkolwiek odpowiedzialności zaczął uciekać, zrzucając winę za wszystkie niepowodzenia na PZN. Trochę przesadził. Ta przesada sięgnęła dalej, gdy przychodzi ocenić występy pozostałych jego kadrowiczów. Niezły początek sezonu doświadczonego Roberta Matei czy jednorazowy wyskok młodego Kamila Stocha nie są w stanie zatrzeć złego wrażenia jakie z kadrą skoczków są związane. Głośno było o nich przy okazji afer Mateusza Rutkowskiego, któremu zabrakło klasy zarówno w skokach jak i... piciu. Do tego doszło lenistwo, które przeniosło się na innych kolegów i strach przed "mamutem" w Planicy, więc z Marcinem Bachledą odmówili star tu w Słowenii. Od odpowiedzialności za ten bałagan Kuttin nie ucieknie, nawet jeżeli znów schowa się w austriackim domu, zamiast pilnować rozpuszczonych kadrowiczów. Kuttin, który doprowadził Rutkowskiego do złota, a polski zespół do srebra MŚJ w 2003 r, wśród seniorów nie odniósł sukcesu. I z tego musi zdać raport swojemu pracodawcy, a nie wylewać żale w mediach na swoją bezsilność. Przyszły sezon, to dla Małysza ostatnia szansa na zdobycie olimpijskiego złota. Igrzyska w Turynie są wyzwaniem dla starego mistrza, a powinny także być początkiem drogi do światowej czołówki dla jego potencjalnych następców. Dziś czarno te plany widać.