Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Łęczyckie Zakłady Górnicze i ciekawostki z nimi związane [ARCHIWALNE ZDJĘCIA]

Redakcja
Wiesław Lepczak w szybie górniczym
Wiesław Lepczak w szybie górniczym Archiwum Państwowe w Płocku
28 maja 1955 r. ukazała się Uchwała nr 373 Prezydium Rządu PRL ustalająca lokalizację i budowę Zagłębia Rud Żelaza w powiecie łęczyckim, a w ślad za nią 13 czerwca 1955 r. Minister Hutnictwa, zarządzeniem nr 130, powołał do życia Łęczyckie Zakłady Górnicze w budowie z siedzibą w Łęczycy jako inwestora. W 1962 r. zmienił nazwę firmy na Łęczyckie Zakłady Górnicze w Łęczycy jako producenta rudy żelaza.

Urząd Miejski w Łęczycy opublikował kilka ciekawostek związanych z Łęczyckimi Zakładami Górniczymi.

Wieża szybowa i praca ŁZG
Najbardziej charakterystycznym świadkiem tradycji wydobywczych jest królująca przy wjeździe od strony Łodzi wieża szybowa odwiertu „Łęczyca I” Kopalni Rudy Żelaza. Sięga ona ponad 60 lat. Obiekt ten jako jedyna pamiątka po „złotych czasach” powojennego rozwoju Królewskiego Miasta został wpisany 11. 06. 1994 do rejestru zabytków pod nr. 647.

Bogatą historię zakładu począwszy od genezy powstania, poprzez największe osiągnięcia i sukcesy załogi opisywał w swoich relacjach Honorowy Obywatel Łęczycy, były naczelny inżynier ŁZG Bolesław Solarski. Na przestrzeni około 40 lat ten największy w rejonie zakład (1979 – 1500 pracowników) zaznaczył swoje ślady w przestrzeni i w dziejach Łęczycy. Po ogromnych zniszczeniach wojennych, dziesięciu latach stagnacji i braku planów rozwoju następuje dynamiczny impuls w formie nowo powstającego zagłębia górniczego.

Jak do Ziemi Obiecanej zaczęły napływać całe rodziny ze Śląska, Kielecczyzny, Ziemi Częstochowskiej czy likwidowanych kopalń uranu w Kowarach. Ludność w latach 1955 – 65 powiększyła się dwukrotnie osiągając ilość 12 900 mieszkańców. Dla potrzeb pracujących wybudowano 29 bloków z 2500 izbami, przy ogólnej liczbie oddanych w tym okresie izb – 4550. Oprócz warunków lokalowych zabezpieczono potrzeby bytowe, oświatowe czy kulturalno – sportowe.

Wpływ ŁZG na kulturę łęczycką

Do dzisiaj istnieją takie obiekty, jak Kino „Górnik”, stadion klubu sportowego „Górnik”, ZSP nr. 1 (dawne Technikum Górnicze), posterunek Policji (dawny budynek dyrekcji ŁZG, siedziby NOT, biblioteki i hotelu), Zajazd „Senator” (dawne ambulatorium lekarskie) czy budynek Archiwum Państwowego (dawnego przedszkola). Dzięki pasjonatom muzyki i inicjatywom kierownictwa kopalni działała od 1957 orkiestra dęta przy ŁZG. Przez wiele lat absolwenci Zespołu Szkół Górniczych tworzyli znany zespół muzyczny „Łęczanie”.

Środowisko kopalniane wychodziło z wieloma lokalnymi działaniami. Bardzo aktywnie funkcjonowało Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa w klubie NOT. Swoją osobliwą formą pracy zasłynął Dyskusyjny Klub Filmowy. Odbywały się tradycyjne ”Karczmy Piwne”, a przedstawiciele ŁZG w swych galowych mundurach wyróżniali się na miejskich imprezach. Z sentymentem do tamtych czasów można po penetrować historię łęczyckiej kopalni, posłuchać opowieści osób związanych z tym zakładem czy wyruszyć szlakiem miejsc związanych z jej działalnością. A tak na marginesie 30 października 1985 r. otworzona została Izba Tradycji ŁZG.

Prace nad monografią

Kilka lat temu pani Prezes Towarzystwa Miłośników Ziemi Łęczyckiej – Lucyna Sztompka wyszła z inicjatywą stworzenia monografii kopalni. Prace nad nią były daleko posunięte, lecz nagła śmierć pni Lucyny przerwała prace nad tym dziełem. Obecnie nowy zespół redakcyjny przygotowuje materiał do wydania książki. Zarząd TMZŁ wystosował apel o udostępnienie zdjęć czy innych pamiątek wartych opublikowania.

Pewnie już niedługo będziemy mogli zapoznać się z jakże ciekawymi kartami naszego miasta.

Geoturystyka i minerały

Kopalnia to nie tylko żywa historia, lecz również pewna atrakcja przyciągająca pasjonatów mineralogii.

Coraz większe zainteresowanie geoturystyką (przykładem może być Podziemna Trasa Turystyczna Kopalni Soli w Kłodawie) stawia pozostałości wydobywcze w postaci hałd górniczych sporemu zainteresowaniu. Występujące tam minerały to efekt eksploatowania stosunkowo ubogiej sydyrytowej rudy żelaza. Pochodzą one z głębinowej kopalni z pokładów zalegających na poziomie od 30 do 300 metrów. Złoża te pochodzą z okresu środkowojurajskiego około 160 mln lat wstecz. Serie rudonośne występują w kilku rodzajach: sferosyderyty, syderyty ilaste, syderyty muszlowcowe, syderyt piaszczysty, muszlowce syderytowe, muszlowce syderytyczne oraz łupki ilaste z syderytami.

Mała opłacalność wydobycia słabej jakości rud żelaza i pozytywne badania iłołupku w produkcji cementu spowodowało zmianę profilu eksploatacji. Jednocześnie nagromadzony na hałdach urobek zaczął być wywożony do cementowni. Pozostawiono jedynie niewielką część skarbów wydobytych z ziemi, które i tak stanowią ogromną atrakcje dla geologów.

Dziś można spotkać tam skały ilaste, wapienne, a wśród nich rudy żelaza ze wszystkich 3 pokładów. Występuje tam bardzo bogaty świat organiczny, reprezentowany przez skamieniałości małży, głowonogów, amonitów, belemnitów oraz całych zlepów muszlowych. W niektórych odłamkach skalnych znajdują się białe żyły kalcytowe. Cennym znaleziskiem na hałdzie są spirytyzowane amonity (skorupki amonitów, gdzie węglan wapnia został zastąpiony siarczkiem żelaza).

Łęczycka hałda przyciąga wielu studentów na ćwiczenia terenowe a najciekawsze okazy można zobaczyć w Muzeum Geologicznym im Jana Ziomka na Uniwersytecie Łódzkim. To tylko część historii Zagłębia Łęczyckiego, które się rozciągało od Lubienia na południu poprzez Łęczycę, Topolę Królewską aż do Garbalina na północy.

Info: UM w Łęczycy

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Jak działają oszuści - fałszywe SMS "od najbliższych"

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na leczyca.naszemiasto.pl Nasze Miasto