Romantyk z "Idola"

Z Tomaszem Makowieckim, który nagrał płytę "Ostatnie wspólne zdjęcie", rozmawia Magda Huzarska-Szumiec

GK: Twoje piosenki na najnowszym albumie są romantyczne i melancholijne. Czy Ty też taki jesteś?
- Widocznie tak. Ta płyta powstawała przez dwa lata i - jak mi się wydaje - to jest mój najlepszy krążek. Zawarłem w nim wszystkie emocje, które się we mnie przez ten czas skumulowały.

GK: Słyszałam, że nazywasz swoją muzykę retro-popem.
- To nie ja wymyśliłem. Napisał tak któryś z dziennikarzy, określając moją muzykę retropopem dla trzydziestolatków. Ta płyta nawiązuje do stylistyki lat 60., szczególnie do muzyki filmowej z tamtego okresu.

GK: Na przykład utwór "Bonnie and Clyde" Serge'a Gainsbourga i Brigitte Bardot. Dlaczego po niego sięgnąłeś?
- Bo jest piękny. Tę piosenkę nagraliśmy z Anią Dąbrowską rok temu, na jakąś konkretną okazję, jakiej już nie pamiętam. Jestem fanem francuskiej piosenki i Serge'a Gainsbourga. Historia z nim związana jest niezwykle intrygująca. Był we Francji w latach 70. bogiem, miał najpiękniejsze kobiety.

GK: Też byś tak chciał?
- Pewnie.

GK: Czy Ania Dąbrowska skojarzyła Ci się z Bardotką?
- Nie, ona zupełnie nie jest do niej podobna. Ale ma swój styl, niezwykle pociągający.

GK: A skąd tytuł albumu?
- To tytuł piosenki rozpoczynającej płytę, która wydała mi się najbliższa. W tym utworze opowiedziałem o moich prywatnych przeżyciach i do tej pory jestem zdziwiony, że odważyłem się uzewnętrznić tak bardzo moje emocje.

GK: A czy wciąż jesteś postrzegany jako chłopak z "Idola"?
- Coraz rzadziej , choć wiem, że pewnie nigdy już od tego nie ucieknę. Ale mam na tyle duży dystans do tej kwestii, że mi to zupełnie nie przeszkadza. Skupiam się na czymś innym.